Στα χρόνια της κρίσης τίποτα δεν ήταν αυτονόητο

Σε ολόκληρο το κοινωνικό φάσμα, είναι αδύνατο να συναντήσει κανείς δύο πανομοιότυπους ανθρώπους, αντίγραφα ο ένας του άλλου. Οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και οι ομοιότητες τους γίνονται αντιληπτές στη βιολογική και κοινωνική τους πορεία, αφήνοντας το βιολογικό, μορφολογικό και πνευματικό τους αποτύπωμα.

Στις δημοκρατικές κοινωνίες δεν μπορεί να εμποδίζεται και να αποκλείεται κανένας πολίτης, όταν αυτός επιθυμεί και επιδιώκει να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Για μια ακόμη φορά εκδηλώνεται το ενδιαφέρον από το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το οποίο με σχετική ρύθμιση μεριμνά για την αξιοποίηση και στήριξη πολιτών με ειδικές ανάγκες.

Με τη ρύθμιση που προωθείται, τα άτομα με κώφωση ή βαρηκοΐα με ποσοστό αναπηρίας 50% τουλάχιστον, τα οποία κατέχουν Βεβαίωση Επάρκειας της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας απαλλάσσονται από την υποχρέωση απόδειξης της γνώσης της ξένης γλώσσας για τον διορισμό ή την πρόσληψή τους στο δημόσιο.

Η ανάγκη για εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, που θωρακίζουν τα δικαιώματα των ΑμεΑ και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους είναι επιβεβλημένη, καθώς πρόκειται για μια κοινωνική ομάδα που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια.

Είναι πρωτίστως σημαντική ηθική αμοιβή, όταν η πολιτεία αναγνωρίζει ότι τον κάθε πολίτη μπορεί να καταστήσει χρήσιμο στον εαυτό του και στη κοινωνία.

Στα χρόνια των μνημονίων τα ΑμεΑ διεκδικούσαν το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία, απαιτούσαν από την πολιτεία να εφαρμόσει ολοκληρωμένες πολιτικές παρέμβασης στους τομείς της εκπαίδευσης και της απασχόλησης.

Όμως, όλα αυτά πρέπει να μπουν τώρα σε τροχιά υλοποίησης, γιατί κατά τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων της κρίσης, τίποτα δεν ήταν αυτονόητο, ακόμη κι αν ήταν προφανές.