Μπορούμε να αγωνιστούμε, μπορούμε να νικήσουμε!

Ξανά εκλογές δύο χρόνια μετά τις προηγούμενες.  Δύο χρόνια φορτωμένα με πανδημία του ιού αλλά και με πανδημία άγριων και αντιδραστικών εξελίξεων. Δύο χρόνια με το μακρύ καψώνι της τηλε-«εκπαίδευσης» να διαλύει τα εργασιακά μας δικαιώματα και να απογειώνει τις ανισότητες για τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών στο όνομα των οποίων επιβλήθηκε! Δύο χρόνια με καταιγίδα νόμων στην Εκπαίδευση ( 4692/20, 4763/20, 4777/21, 4823/21) που γιγαντώνουν τους ταξικούς φραγμούς, φέρνουν καθεστώς ανελευθερίας για μαθητές φοιτητές και εκπαιδευτικούς, επιβάλλουν κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, διαλύουν το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν εκπαίδευση! Δύο χρόνια επέκτασης της φτώχειας και της εργασιακής βαρβαρότητας για όλο τον εργαζόμενο λαό. Δύο χρόνια απαγορεύσεων, διώξεων, τρομοκρατίας και καταστολής για να … «σωθεί» ο λαός από την πανδημία ενώ συνεχίζουν να διαλύουν το δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη, ενώ συνεχίζουν να αφήνουν το λαό έκθετο και απροστάτευτο στην πανδημία! Δύο χρόνια εξάπλωσης των αμερικάνικων βάσεων και εκτίναξης των εξοπλισμών για να γίνεται η χώρα προπύργιο και πλατφόρμα των αμερικανονατοϊκών φονιάδων. ..

Όμως σήμερα   με όλα αυτά απέναντι μας, έχουμε ταυτόχρονα ένα βασικό θετικό δεδομένο πάνω στο οποίο μπορεί και πρέπει να στηριχθεί η συζήτηση, οι αποφάσεις μας, η επόμενη μέρα. Έχουμε το δεδομένο του μεγάλου αγώνα που ο κλάδος ξεκίνησε για την ανατροπή της αξιολόγησης. Ενός αγώνα δίκαιου και αναγκαίου. Ενός αγώνα που διέψευσε τη μοιρολατρία και τις «αναλύσεις» για τους εκπαιδευτικούς που «δεν μπορούν να παλέψουν». Ενός αγώνα που άνοιξε κιόλας ρωγμή στην κυρίαρχη πολιτική γιατί αντιστρατεύεται την εργασιακή βαρβαρότητα, το στραγγαλισμό των σωματείων που φέρνει ο νόμος Χατζηδάκη, τη διάλυση του δικαιώματος στο δωρεάν σχολείο και στις σπουδές για τα παιδιά του λαού. Ενός αγώνα που «απειλεί» την πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης του με γενικότερο ξεσηκωμό στην Εκπαίδευση μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών. Ενός αγώνα που η συνέχιση του και η κλιμάκωση του θα επιδράσει ευνοϊκά στη συνολική υπόθεση της πάλης των εργαζομένων και του λαού!

Συνέχιση του αγώνα! Οργάνωση κεντρικής μάχης για την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας Θεμάτων και της ΕΒΕ! 

Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα που οφείλουμε να συζητήσουμε και να πάρουμε αποφάσεις σε μαζικές γενικές συνελεύσεις. Αυτό είναι το ζήτημα που καίει δικαιολογημένα κάθε συνάδελφο, όλους μας που δώσαμε μάχες τους προηγούμενους μήνες, όλους τους απεργούς εκπαιδευτικούς της 11/10 που πλημμύρισαν δρόμους και πλατείες σε όλη τη χώρα! Σε αυτό το ζήτημα πρέπει και μπορεί να ενωθεί η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών και να παλέψει για να νικήσει!

Απέναντι σε αυτή τη μεγάλη ανάγκη και δυνατότητα ξέρουμε ότι έχουμε πολλούς εχθρούς αλλά και ψεύτικους φίλους. Πριν από όλα οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού,  (ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ) από τον περασμένο Φλεβάρη διακήρυσσαν ότι θα κάνουν «αγώνα νομιμότητας»!  Και πριν ακόμα η κυβέρνηση βγάλει μέσω των δικαστηρίων παράνομη την απεργία –αποχή ξεκαθάριζαν ότι θα υποταχτούν, ότι δεν θα υπερασπιστούν απεργιακά τις αποφάσεις του κλάδου! Γι αυτό η ΟΛΜΕ αλλοίωσε πραξικοπηματικά τις αποφάσεις του κλάδου στις 16/10 και η ΔΟΕ με τα διαβόητα «κείμενα» της έσπευσε να βρει πρόσχημα υποταγής στην αξιολόγηση!  Αυτή η γραμμή της υποταγής δεν είναι πρωτοφανέρωτη. Μόλις τον περασμένο Ιούνη οι δυνάμεις αυτές αφού ακύρωσαν την απεργία της 3/6 ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, τον εφάρμοσαν κιόλας  στις 16/6, «εξαιρώντας» (με αποφάσεις ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ) από την απεργία εκείνης της μέρας τους εκπαιδευτικούς!

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες απέδειξαν λοιπόν ακόμα μια φορά ότι είναι στυλοβάτες της κυβερνητικής πολιτικής! Δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα μας! Θέλουν και μπορούν μόνο να τον υπονομεύουν και να μας οδηγούν στην ήττα και στην υποταγή. Όσοι –όπως το ΠΑΜΕ- υποκρίνονται ότι δεν το καταλαβαίνουν αυτό και ζητούν από τις ομοσπονδίες «να οργανώσουν τον αγώνα» κρύβουν τις μεγάλες δικές τους ευθύνες! Τις ευθύνες τους για το ότι δεν πήραν όλο αυτό τον καιρό καμιά πρωτοβουλία για να συνεχιστεί ο αγώνας, για να γίνουν βήματα στην κατεύθυνση της κεντρικής μάχης. Το ίδιο κρυφτούλι παίζουν και με τις «ολοκληρωμένες προτάσεις» τους για την «ολόπλευρη μόρφωση» με τις οποίες επιχειρούν να αποφύγουν το πραγματικό ζήτημα που έχει τεθεί: την ανάγκη  της μαζικής πάλης για την ανατροπή της πολιτικής του συστήματος. Αλλά και οι Παρεμβάσεις έχουν σοβαρές ευθύνες γιατί συνέδραμαν ενεργητικά στα «κείμενα» δηλαδή  στη γραμμή υποταγής στη ΔΟΕ και γιατί με τη στάση τους ακύρωσαν την πρώτη προσπάθεια συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων που διαμορφώθηκε στις 16/10.

Η μεγάλη μάζα των Εκπαιδευτικών δεν ζητάει την άδεια και πολύ περισσότερο την καθοδήγηση των παρατάξεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού και όσων τους ακολουθούν για να αγωνιστεί! Μπορούμε και πρέπει να οργανώσουμε μαζικές γενικές συνελεύσεις που θα αποφασίσουν.

• συνέχιση του αγώνα!
• Ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας θεμάτων και της ΕΒΕ- Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, την απεργία, τις διαδηλώσεις και τη μαζική πάλη
• Συνέχιση της απεργίας – αποχής. Να μη συμμετέχουμε σε ομάδες – να μη ψηφίσουμε κείμενα δεικτών, αποτίμησης, προγραμματισμού.
• Νέα απεργιακά βήματα με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
• Δημιουργία επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων σε κάθε ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ.
• Συντονισμός ΕΛΜΕ ΣΕΠΕ.
• Να οργανωθούν ανοιχτές μαζικές συνελεύσεις αγώνα σε ανοιχτούς χώρους σε όλες τις πόλεις.

Η οργή για τα ξεπουλήματα των συνδικαλιστικών ηγεσιών να μη γίνει απογοήτευση και παραίτηση. Η καλύτερη απάντηση, η μόνη πραγματική απάντηση είναι ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΑΡΗ! Να τους ξεπεράσουμε, να οργανώσουμε την πάλη μας απέναντι στην λαίλαπα της κυβερνητική πολιτικής, να διεκδικήσουμε όσα μας κλέβουν, όσα δικαιούμαστε! Έχουμε τη δύναμη να αγωνιστούμε, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Στις εκλογές της ΕΛΜΕ να στηρίξουμε το ψηφοδέλτιο των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών

Γιαννης Καταλαγαριανάκης

(Μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών)