Από το 1347 ως το 1351 μΧ ο «Μαύρος Θάνατος», η βουβωνική Πανώλη, είχε αφανίσει το 30% με 50% του πληθυσμού της Ευρώπης. Μάλιστα χρειάστηκε να περάσουν 200 χρόνια για να μπορέσει να ανακάμψει ο πληθυσμός της.
Εκείνη την περίοδο, περίπου από το 1520 μΧ, η Ευλογιά υπολογίζεται ότι σκότωσε το 90% των Ιθαγενών της Αμερικής.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η Γρίπη, που χαρακτηρίστηκε Ισπανική παρά τις ενστάσεις, κατάφερε να εξοντώσει 40 με 50 εκ. ανθρώπους, αποτελώντας ουσιαστικά και μια από τις αιτίες που οδήγησαν στο τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου, αφού την ασθένεια μετέφεραν οι ίδιοι οι στρατιώτες.
Στις μέρες μας δε, η ανθρωπότητα έχει βρεθεί αντιμέτωπη, με θανατηφόρους ιούς και επιδημίες, όπως, ο ιός SARS, ο Η1Ν1, η Γρίπη των Χοίρων, ο ιός Έμπολα και – πάνω από όλους, ο HIV/AIDS.
Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται με την εμφάνιση του COVID-19, με τα δεδομένα βέβαια στον κόσμο να είναι διαφορετικά σε σχέση με τις πανδημίες του παρελθόντος.
Κοινή συνισταμένη η απώλεια σε ανθρώπινες ζωές. «Τα λεφτά ξαναγίνονται, σε αντίθεση με τις ζωές, που όταν χαθούν, πολύ απλά δεν επιστρέφουν».
Επίσης δεν έχει αξία καμία οικονομική πολιτική, αν κάθε χώρα γεμίσει με πτώματα.
Είναι δεδομένο πως πρωτόγνωρες συνθήκες επικρατούν στην υφήλιο, στις περισσότερες χώρες, την ώρα που το φαινόμενο συνεχίζει να εξαπλώνεται. Υπάρχει όμως και η μετά- κορωνοϊού εποχή. Και με βάση αυτήν, φαίνεται πως ήδη οι μεγάλοι «παίχτες» έχουν αρχίσει να στήνουν τα πιόνια τους στη σκακιέρα.
Γιατί οι αλλαγές μπορούν να είναι τεράστιες σε οικονομικό, αλλά και γεωπολιτικό επίπεδο.
Ξεκινώντας από την Ε.Ε. αλγεινή εντύπωση προκαλεί η στάση της Γερμανίας. Τη στιγμή που η εκτίμηση της Γερμανίδας καγκελαρίου είναι ότι στη Βαυαρία είναι πιθανό συνολικά 58 εκ. Γερμανοί να νοσήσουν, βλέπουμε τη Ανγκελα Μέρκελ να μην συναινεί στην έκδοση ενός κορωνοομολόγου.
Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες για την Ευρώπη, καθώς αν η στάση της Γερμανίας δε χαλαρώσει, τότε είναι πιθανό να δούμε τα θεμέλια της Ε.Ε. να κλυδωνίζονται επικίνδυνα.
Όπως επικίνδυνοι είναι και οι κλυδωνισμοί ανάμεσα στη σχέση ΗΠΑ και Κίνας. Είμαστε μάρτυρες ενός ιδιότυπου «ψυχρού πολέμου» ανάμεσα στις δύο κυρίαρχες δυνάμεις. Η αρχή έγινε από τις αλληλοκατηγορίες για την «μαμά» χώρα που κορωνοιού. Ο Ντόναλντ Τραμπ βάφτισε τον ιό «Γρίπη της Κίνας» για να βγει ο Σι Τζιπινγκ και να κατηγορήσει ανοικτά τις ΗΠΑ για την γέννηση του κορωνοϊού.
Η Κίνα αυτή τη στιγμή επιχειρεί να ηγηθεί της παγκόσμιας προσπάθειας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, διαθέτοντας υλικά και εξοπλισμό, αλλά και επιστημονικό προσωπικό, όπου υπαρχει ανάγκη, όπως έγινε με τη βοήθεια που εστάλη στην Ιταλία, αλλά και την Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ, που υποτίμησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης, κινήθηκαν τελικά ακολουθώντας το δόγμα «America First», σε σχέση με τις άλλες χώρες του κόσμου, πλην της αρχικής βοήθειας που εστάλη στην επαρχία Ουχάν. Έρχονται εκλογές άλλωστε…
Οι Κινέζοι λοιπόν, που στέλνουν τα φορτία βοήθειας ανά τον πλανήτη στοχεύουν σε ένα πράγμα: Να αλλάξουν – όσο μπορούν τουλάχιστον – τις ισορροπίες σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Είναι τυχαίο ότι αποσιώπησαν εντέχνως τη βοήθεια των 18 τόνων ιατρικών προμηθειών που εστάλη με εντολή Τραμπ; Δεν το νομίζω…
Η ουσία είναι ότι οι Κινέζοι εκμεταλλεύονται το σοκ των Αμερικανών, το προβάδισμα που έχουν αυτή τη στιγμή, αφου η οικονομία τους επανακάμπτει, με στόχο όχι μόνο να αποτελέσουν το βασικό (αν όχι το μοναδικό) στήριγμα της παγκόσμιας οικονομίας στο μέλλον, αλλά να αυξήσουν και τη γεωπολιτική τους ισχύ.
Ανδρέας Κριτσωτάκης