Το σκεπτικό βάση του οποίου η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων εισηγείται το άνοιγμα των σχολείων ανέφερε κατά την ημερήσια ενημέρωση την Τρίτη ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας.
Πρώτον, υπάρχει μια κρυφή ανισότητα στην μάθηση και την εκπαίδευση για τα παιδιά που ανήκουν σε πιο φτωχές οικογένειες, η οποία ενισχύεται σε περιόδους παύσης λειτουργίας των σχολείων ακόμη και στις καλοκαιρινές διακοπές. Αυτό έχει δειχθεί με σχολικές έρευνες πως συμβαίνει λόγω της μικρότερης πιθανότητας αυτά τα παιδιά στο σπίτι να έχουν ένα περιβάλλον που να ευνοεί την μαθησιακή – εκπαιδευτική διαδικασία και συνήθως διαβάζουν λιγότερο σε τέτοιες περιόδους.
Δεύτερο υπάρχει σαφώς ένα κόστος σε χαμένη εκπαιδευτική διαδικασία, σε χαμένη γνώση που δεν έχει ευρέως αξιολογηθεί. Σε μελέτες του εξωτερικού η πλειονότητα των παιδιών είτε δεν είχε καλή πρόσβαση, είτε δεν παρακολουθούσε πλήρως τα διαδικτυακά μαθήματα και οι περισσότεροι μαθητές και μαθήτριες (σε κάποιες έρευνες έως και 75%) δεν ολοκλήρωναν την εργασία που τους είχε ανατεθεί.
Τρίτον, αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο σημαντικές επιπτώσεις του απαγορευτικού στην πνευματική και ψυχική υγεία των παιδιών με εμφάνιση άγχους, απομόνωσης φαινόμενα όπως ο εθισμός στο διαδίκτυο κυρίως λόγω της απομάκρυνσης από τα σχολεία και το φιλικό τους καθημερινό περιβάλλον. Ας μην υποτιμάμε την επιρροή του σχολείου στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Αυτή τη στιγμή έχουμε παιδιά στα σπίτια που εδώ και εβδομάδες δεν έχουν ουσιαστική επαφή με συνομήλικούς τους
Τέταρτον, υπάρχουν και οικονομικοί λόγοι που αφορούν τους γονείς και την κοινωνία που δεν είμαι ειδικός να αναλύσω.
Ο κ. Τσιόδρας σημείωσε επίσης ότι η UNICEF σε πρόσφατες δηλώσεις της σχετικά με την επαναλειτουργία των σχολείων συνέστησε να συνεξετάζουν οι αρχές τα οφέλη και τους κινδύνους στην εκπαίδευση, στην δημόσια υγεία και σε κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες χρησιμοποιώντας τα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα.
“Τι θα λειτουργήσει προς το καλύτερο συμφέρον του κάθε παιδιού και του οικογενειακού του περιβάλλοντος ξεχωριστά είναι το κρίσιμο ερώτημα. Για ένα παιδί που ανήκει σε μια ευπαθή ομάδα, ένα παιδί που μένει με την γιαγιά ή τον παππού σε ένα σπίτι που συστεγάζονται πολλές γενιές μαζί είναι σημαντικό για την υγεία του/υγεία τους να μην πάει στο σχολείο αυτήν την στιγμή με στόχο όμως να μην βλαφθούν και οι υπόλοιποι παράμετροι που προαναφέραμε. Το κόστος της μη παρακολούθησης θα είναι πάντα υψηλότερο για ένα παιδί που έχει λιγότερες ευκαιρίες πρόσβασης στην μάθηση, για ένα παιδί που ζει σε ένα δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον” ανέφερε ο καθηγητής.
Τέλος τόνισε ότι “είναι σημαντικό να ξέρει κανείς τι θα κάνει το παιδί που δεν θα πάει σχολείο. Αν είναι σπίτι σε απομόνωση σαφώς είναι ασφαλέστερο από το να εκτεθεί σε επαφή με άλλα παιδιά. Αν όμως ένα παιδί βγαίνει για να παίξει στη γειτονιά και στις πλατείες εκτίθεται σε επαφή με άλλους και μάλιστα σε ένα περιβάλλον μη ελεγχόμενο όπου δεν είναι σίγουρο ότι τηρούνται τα μέτρα”.