Μήνυμα του βουλευτή Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Βαρδάκη για την Παγκόσμια Ημέρα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία:
«Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας φρόντισε να καθιερωθεί η 28η Απριλίου, ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία». Μια μέρα που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέμα αυτό έχει πολλαπλές οικονομικές αλλά κυρίως κοινωνικές διαστάσεις.
Μια πρωτοβουλία, που ξεκίνησε το 1948, ως Μέρα Μνήμης Εργατών, από το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά, για να τιμήσουν τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων και η οποία εν συνεχεία, υιοθετήθηκε και εορτάζεται από τα συνδικάτα των ΗΠΑ και της Διεθνούς Ένωσης Ελεύθερων Συνδικάτων, με σύνθημα «να θυμάσαι τους πεθαμένους, να μάχεσαι για τους ζωντανούς».
Σύμφωνα με στοιχεία της Δ.Ο.Ε., ετησίως, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, θρηνούμε σχεδόν 5.000 ανθρώπινες ζωές και σχεδόν 160.000 επαγγελματικές ασθένειες. Ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο, 2.000.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, κάθε χρόνο.
Στην Ελλάδα τα εργατικά ατυχήματα καλά κρατούν. Οι πολιτικές που για πολλά χρόνια ακολουθούνταν, για την Ασφάλεια και Υγεία των Εργαζομένων, ήταν ελλιπείς και αποδεδειγμένα, δεν απέδιδαν. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τα χρόνια της κρίσης, οδήγησε σε κατακόρυφη αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στη χώρα μας. Στα πλαίσια της μείωσης του λειτουργικού κόστους, επιχειρήσεις μείωσαν τους προϋπολογισμούς τους, που αφορούσαν σε μέτρα ασφάλειας, γεγονός που είχε αρνητικό αντίκτυπό στην επαγγελματική ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων.
Ακόμα και μεγάλες Δημόσιες επιχειρήσεις, δεν λειτουργούσαν σε καμία περίπτωση υποδειγματικά ως μοντέλα. Για παράδειγμα, για πολλά χρόνια, καθυστερούσε η συγκρότηση της Επιτροπής Έρευνας Εργατικών Ατυχημάτων και Επαγγελματικών ασθενειών, που υφίστατο στον Κλάδο Ασφάλισης Προσωπικού Δ.Ε.Η., με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε εκκρεμότητα και συγκεκριμένα από το 2008, ο χαρακτηρισμός αρκετών περιπτώσεων ατυχημάτων θανατηφόρων και άλλων περιπτώσεων επαγγελματικών ασθενειών ως εργατικά ατυχήματα. Μια «ομηρία», θα λέγαμε τόσο των θυμάτων των εργατικών ατυχημάτων και συγκεκριμένα δεκάδων εργαζόμενων, όσο και των μελών των οικογενειών τους σε όλη τη χώρα, η οποία έλαβε αίσιο τέλος όταν το 2016 ρυθμίστηκε νομοθετικά από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί τα ατυχήματα στους εργασιακούς χώρους συνεχίζουν να αυξάνονται. Πρέπει άμεσα να λάβουμε υπόψη μας την σοβαρότητα της κατάστασης. Η λήψη ουσιαστικών μέτρων είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να σταματήσει η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Η πρόληψη των κινδύνων και η επιτήρηση της υγείας των εργαζομένων εκεί όπου επιβάλλεται, αποτελούν υποχρεώσεις των εμπλεκομένων. Ο εκσυγχρονισμός δημόσιων και ιδιωτικών τομέων δραστηριοτήτων, με τους κατάλληλους εξοπλισμούς που πληρούν τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, είναι αναγκαίος για την ασφάλεια του κόσμου της εργασίας. Ένας σχεδιασμός, με βασικό στόχο τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Συστήματος για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία.
Προς αυτή την κατεύθυνση, και λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο της Ε.Ε. για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, υπεγράφη η υπ αριθμ 48416/2564 (ΦΕΚ Β’ 3757/25.10.2017) απόφαση, με την οποία εγκρίθηκε η Εθνική Στρατηγική για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (Υ.Α.Ε.) για τα έτη 2016-2020. Η Στρατηγική αυτή επιδίωξε να οδηγήσει στην ανασυγκρότηση και αναβάθμιση του τοπίου στο χώρο της Υ.Α.Ε. στο Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, βελτιώνοντας το επίπεδο συμμόρφωσης των επιχειρήσεων και των οργανισμών ως προς το Ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο και εκσυγχρονίζοντάς το παράλληλα, με βάση τις εθνικές ανάγκες και προτεραιότητες και σε εναρμόνιση με το ενωσιακό δίκαιο στον τομέα της Υ.Α.Ε.
Επιδίωξε να απαντήσει στις σύγχρονες προκλήσεις που θέτουν οι ολοένα και πιο σύνθετες εργασιακές διαδικασίες, οι ραγδαίες αλλαγές στις συνθήκες εργασίας και η εμφάνιση νέων ή αναδυόμενων επαγγελματικών κινδύνων, με κυρίαρχο γνώμονα τις εθνικές ανάγκες και προτεραιότητες, τις υποχρεώσεις της χώρας μας ως Κράτος-Μέλος της Ε.Ε. αλλά και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα στο πλαίσιο του κοινοτικού κεκτημένου στον τομέα της Υ.Α.Ε. Σίγουρα όμως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας αν θέλουμε να μιλάμε για εξασφάλιση ασφαλούς και αξιοπρεπούς εργασίας, σε κάθε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δραστηριοτήτων.
Όλοι μας πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η επίτευξη ενός υγιούς και ασφαλούς περιβάλλοντος εργασίας, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό κοινωνικοοικονομικής ευημερίας και προόδου σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη κοινωνία, ενώ παράλληλα προσφέρει σημαντικά οφέλη, τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τις επιχειρήσεις και την κοινωνία στο σύνολό της, συμβάλλοντας καθοριστικά στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης, μέσω της διασφάλισης της αξιοπρεπούς εργασίας, της ποιότητας και της παραγωγικότητας στην εργασία»